fareler ve insanlar karakter analizi

Fareler ve İnsanlar; iki mevsimlik tarım işçisinin, George ve Lennie'nin kısa bir zaman zarfında başlarından geçen hikayelerini anlatıyor. Lennie oldukça iri ve kuvvetli ancak akli dengesi biraz bozuk biriyken, George tam tersine ufak tefek ama oldukça zeki bir karakter. Kitabıntanıtım yazısı aşağıda, almak için de buraya: John Steinbeck – Fareler ve İnsanlar. Keyifle ve mutlaka okuyun! Pulitzer ve Nobel Edebiyat Ödülü’nü kazanan John Steinbeck’in çağımızın toplumsal ve insani meselelerini ustalıkla resmettiği eserleri modern dünya edebiyatının başyapıtları arasında yer alır. Farelerve İnsanlar (Of Mice and Men), Nobel Edebiyat Ödülü sahibi yazar John Steinbeck tarafından yazılmış bir romandır. İlk defa 1937 yılında yayınlanan eser, iki gezgin çiftlik işçisi olan George Milton ve Lennie Small’un büyük bunalım sırasında Kaliforniya’da yaşadıkları trajik olayları anlatır. Yayımlandığı yıl oyunlaştırılan ve filme alınan kısa romanı Of Mice and Men (1937,Fareler ve İnsanlara Dair, 1945/Fareler ve İnsanlar Üzerine,1967/ Fareler ve İnsanlar,1951,1988) ise iki göçmen işçi arasındaki garip, karmaşık ilişkinin trajik öyküsüydü. BurunŞekline Göre Karakter AnalizinizBurun Tipine Göre Karakter Analizi. Kanca Burun: Eğer burun tipiniz kanca ise siz hem yaratıcı; hem de sanatsal etkinliklere meyillisiniz demektir. İradeniz güçlüdür. Bir şeyi yapmaya karar vermişseniz, bunu öyle ya da böyle; ama mutlaka yaparsınız. Küçük Burun: Eğer burnunuz küçükse Avis Sur Site De Rencontre Jecontacte Com. Fareler ve insanlar stainbeck tarafından yazılmış bir novelladır kısa roman. Romanda iki ana karakter göze çarpıyor George Milton ; zeki bir adam. Lennie Small'ın koruyup onunla geziyor. Lennie Small ; akli dengesi bozuk, iri yarı ve çok güçlü bir adam. Clara Teyze Lennie Small'ı alıp büyütüyor. Clara Teyze ölünce George Milton'un yanına gidiyor ve birlikte çalışmaya başlıyorlar. İki arakadaşın hayali, küçük bir toprak alıp burada çalışarak insanca yaşam sürmektir. Çiftlikler de çalışarak para biriktirmek istiyorlar. Fakat Lennie Small'ın çocukça sevdiği tüylü şeylere dokunma isteği başlarına iş açınca çiftliklerden kaçmak zorunda kalıyorlar. Gittikleri son çiftlikte onları önce temizlik işlerine bakan Candy karşılıyor. Candy ; çiftlikte çalışırken kaza geçiriyor ve elini kaybediyor çiftlik sahibi ona bir miktar para veriyor ve temizlik işlerini yaptırarak çalıştırmaya devam ediyor. Slim; çiftliğin arabacısı. İşinde çok iyi, saygın bir havası var, bilgili. Arkadaşları bilgisine çok güveniyor. Curley; patronun oğlu. Ufak tefek, becerikli, bokstan çok iyi anlıyor fakat kavgacı biri. Carlson; tabancası var ve Candy'nin köpeğini yaşlandığı ve acı çekerek yaşamaması için öldürüyor. Seyis Crooks; çiftlikteki tek zenci. Kambur, gururlu, ciddi, düzenli bir adam. Zenci olduğu için önemsenmiyor. Diğer işçilerden ayrı yaşıyor, ayrımcılığa maruz kalıyor. Çok yalnız, yalnızlıktan kitap okuyor fakat bir süre sonra o da yetmiyor. Lennie ile bir konuşmasında "İnsan yanında biri olmazsa delirir. Kim olduğu hiç önemli değildir, yeterki yanında olsun. İnsan çok uzun süre yalnız kaldığı zaman hastalanır." Diyor. Curley'in karısı eserde isimsiz tek karakter. Hayalleri, özlemleri olan biri. Sevmediği halde Curley ile evlenerek aktrist olma şansını yakalamak istiyor. Çiftlikte çok yanlızdır. Çiftlik çalışanları ile konuşarak yalnızlığını gidermeye çalışıyor. Çiftlikte çalışanların hayalleri ve yalnızlıkları var. Candy köpeği ölünce yalnız kalıyor. Yaşlandığında kalacak yer bulabilmek için George Milton ve Lennie Small'ın hayali olan çiftliğin alınabilmesi için parasını vermeyi öneriyor. Seyis Crooks romanın en yalnız kahramanı ikilinin hayalini öğrenince " kaçığın tekisiniz" diyor. Böyle hayal kuranı çok gördüğünü ama hayallerini gerçekleştiren olmadığını söylüyor. "Araziyi alma hayali cennete gitmek gibi bir şeydir. Cennete giden alanda" diyor. Fakat saygı görmek, güvende yaşayabilmek için parasız gelip çalışabilceğini söylüyor. Curley'in karısı yalnızdır. Evlendiğinde hayalleri gerçekleşmiyor. Yalnızlığını çiftlik çalışanları ile konuşmaya çalışarak gidermeye çalışıyor. Curley karısını kıskanıyor ve herkesle kavga ediyor. Çevresindekileri uzaklaştırarak yalnız kalıyor. George Milton ve Lennie Small hayallerine yaklaştığında Lennie Small'ın Curley'in karısının saçını okşamaya çalışırken yanlışlıkla öldürüyor. George Milton'un daha önceden öğrettiği gibi Lennie Small gidip çalılığa saklanıyor. Curley çiftlik çalışanlarını toplayıp Lennie Small'ı öldürmek için peşinden gidiyor. George Milton Carlson'un tabancasını alıp arkadaşının yanına gidiyor. Arkadaşının Curley tarafından acı çekerek öldürülmesini veya bir yere kapatılmasını istemediği için arkadaşına hayallerindeki çiftliği anlatarak sakinleştirip Candy'nin köpeğinin öldürüldüğü gibi kafasının arkasından ateş ederek öldürüyor. BİRCAN HARPUT MATEMATİK ÖĞRETMENİ “benim en güzel çocukluğumu ahmak bir ayak ezdi” Asaf Hâlet Çelebi Fareler ve İnsanlar’ı okuduğunuzda kaç yaşındaydınız, hatırlıyor musunuz? Pek çoğumuz ortaokul ya da lise dönemindeydik muhtemelen ve yine muhtemelen, romanı çok sevmiştik. Çünkü hiçbir şeyin “dostluk”tan daha önemli olamayacağından emin olduğumuz o yaşlarda, romanın kahramanı George’un, sürekli ayak bağı olup başına türlü belalar açmasına rağmen yanından ayırmadığı, koruyup kolladığı, zekâ engelli dostu Lennie’yi, acılarından kurtarmak için öldürmesi hepimizi çok etkilemişti. Ah şu hayatta George gibi güzel insanlar olsaydı keşke hep, değil mi? “Değil” dersem, bana kızar mısınız? Bu yazı, çocukluğunuzun ya da ilk gençliğinizin kahramanına beslediğiniz duyguları biraz değiştirebilir, haberiniz olsun. Zira Fareler ve İnsanlar’da John Steinbeck’in, acımasızca öjenizm propagandası yaptığını anlatmaya çalışacağım. Evvela, “öjenizm”in ne olduğundan başlayalım. İstatistik biliminin insanlar üzerinde uygulanmasıyla “norm” kavramı ortaya çıkıyor. “Normal” de karşıtını yaratıyor hemen “anormal.” Böylece “normal beden” algısı üzerinden sakat bir “sakat” algısı peydahlanıyor. Lennard J. Davis’in şu sözleri önemli “İdeal kavramının aksine norm kavramı, nüfusun çoğunluğunun bir şekilde normun parçası olmak zorunda olduğunu ya da olması gerektiğini ima eder” s. 192. Ve sonra normun dışında kalanların “öteki” ya da “istenmeyen” biçiminde yorumlanmasından, sinsi mi sinsi bir kötülük olan “öjenizm” doğar. Yani bir tür üstün ırk yaratma projesi. “Öjenizm,” Charles Darwin’in birinci dereceden kuzeni Francis Galton tarafından ortaya atılmış ilk. Matt Ridley’nin Genom Bir Türün Yirmi Üç Bölümlük Otobiyografisi adlı çalışmasındaki ifadesiyle Her zaman Darvinciliğin politik bir meseleye dönüştürülmesi tehlikesi vardı ve Galton da bunu yapmıştır. […] Eğer Darwin’in ileri sürdüğü şekilde, sığırlar ve yarış güvercinleri gibi türler sistematik çiftleştirmeyle değiştirilmişlerse, o halde insan ırkı da aynı yöntemle geliştirilebilirdi. […] İnsan ırkının en kötü örneklerinin üremesine izin verilmesin; sadece en iyilerin çocukları olsun. 1885 yılında bu tür üreme için “öjenizm” terimini uydurdu. s. 338-339 Lennard J. Davis ise öjenizm fikrinin Darvinizmin kötü niyetli bir yorumu olmadığını, bilakis bizzat Darwin’den alındığını iddia eder “Darwin’in fikirleri, sakat kişileri doğal seçilimle aşılması gereken evrimin kusurları olarak bir kenara atmaya hizmet eder. Bu yüzden öjenizmde kusurlular’ın ortadan kaldırılması saplantısı vardır ki bu kategoriye geri zekâlılar’, körler, sağırlar, fiziki kusurlular vb. de dâhildir” s. 193. “Kusurluların ortadan kaldırılması” ifadesi bile yeterince tüyler ürperticiyken uygulanması ne kadar acı sonuçlar doğurur tahmin etmesi güç değil. Ridley’nin ifadesine göre, 1910-1935 yılları arasında Amerika’da 100 binden fazla insan federal yasalar gereğince geri zekâlılığın önlenmesi amacıyla kısırlaştırılır s. 342. “Öncülüğü Amerika yapmışsa da, diğer ülkeler de aynı yoldan gitti. İsveç’te 60 bin insan kısırlaştırıldı. Kanada, Norveç, Finlandiya, Estonya ve İzlanda zorunlu kısırlaştırma yasaları çıkardılar ve bu yasaları uyguladılar. En kötü şöhrete sahip Almanya, önce 400 bin kişiyi kısırlaştırdı ve daha sonra bunların birçoğunun hayatına son verdi” s. 342. “İyi de John Steinbeck sosyalistti, sen ırkçılığın da ötesinde bir canilikten söz ediyorsun” diye itiraz ediyorsunuz şu an belki. Fakat sosyalizmin de bir standart peşinde olmasıyla öjenizmden o kadar uzak kalamayacağını söylerken, kendime Davis’in şu sözlerini destek alsam belki bir nebze ikna edebilirim sizi Öjeniyi Nazi benzeri bir ırk üstünlüğüyle ilişkilendirsek de, öjeninin sağcı, faşist manyakların oluşturduğu marjinal bir grubun mesleği olmadığını görmek önemlidir. Aksine, çoğu olmasa bile birçok Avrupalı ve Amerikalı yurttaşın ortak pratiği hâline gelmişti. Marx ortalama ücret ve soyut emek düşüncesini formüle etmek için Quetelet’nin ortalama fikrinden yararlanırken, sosyalistler ve diğerleri öjeni iddialarına sarılmışlar ve insan bedeninin kusursuzlaştırabilirliğinde toplumsal ilerlemeye yönelik Ütopyacı bir umut görmüşlerdi. s. 196 Sosyalist olmak öjenist olmaya engel değilse de elimdeki tek delil bu değil tabii. Sarah Catherine Holmes adlı bir araştırmacı, University of Rhode Island’da hazırladığı “Leftist Literature and the Ideology of Eugenics During the American Depression” başlıklı doktora tezinin ikinci bölümünü doğrudan Fareler ve İnsanlar’daki öjenizm meselesine ayırmış. Holmes’un aktardığına göre, Steinbeck’in kişisel kütüphanesinde Amerikan Öjenikler Topluluğu’nun ilk başkanı Ellsworth Huntington’ın yazdığı kitabın bulunmasının yanı sıra Steinbeck, kendi teziyle aynı doğrultudaki görüşleri, hatta aynısını bu kitapta bulduğunu söylermiş s. 53. Holmes, Steinbeck’in öjenik fikirlerinin en açık biçimde, Edward Ricketts ile birlikte yazdığı Sea of Cortez adlı metninde görülebileceğini belirtir ve çarpıcı örnekler verir. Buna göre Steinbeck ve Ricketts, insanları “dominant” ve “güçlü” olmak üzere ikiye ayırırlar. Dominant insanlar öjeniktir, güçlüler ise doğal seçilime uğramak durumunda kalacak sakatlardır. Öjenikler dominanttır çünkü ahlakî karakterleri yüksektir; sakatlar güçlüdür çünkü sayıları çok fazladır s. 63. Sayıları çok fazla olan “güçlüler”i tanımlarken Steinbeck ve Ricketts, hayvanların besleyebileceklerinden çok daha fazlasını yavrulamalarıyla ilgi kurar Sea of Cortez’den alıntılayan Holmes, s. 64. Fareler ve İnsanlar’ın okuruna bu eğretileme tanıdık gelmeli. George ve Lennie’nin çalıştığı çiftlikteki en güçlü kuvvetli ve kudretli seyis Slim de köpeği dokuz yavru doğurduğunda dördünü boğarak öldürür çünkü köpeğinin ancak beş yavruya bakabileceğini düşünür. Durun baştan alayım. Romanın açılışında George ve Lennie’nin tanıtıldığı şu paragrafa bakalım Öndeki adam, ufak tefek ve çevikti; keskin ve sert hatları olan esmer yüzünde gözleri fıldır fıldır dönüyordu. Vücudunun her bir parçasının hoş bir özelliği vardı küçük, kuvvetli eller, biçimli kollar, ince ve kemikli bir burun. Arkasında ise onun tam tersi bir adam yürüyordu kocaman gözleri baygın bakan, çirkin suratlı, geniş ve düşük omuzlu, iriyarı biri. Bir ayının pençelerini sürerek yürümesi gibi ayaklarını kumda bir parça sürerek ağır ağır hareket ediyordu. Kolları yürürken ileri geri sallanmıyordu vücudunun iki yanında, öylece aşağı sarkıyor, kocaman ellerinin yarattığı titreşimle çok az kıpırdıyordu. 6 Buradaki ayrım çok açık herhalde. “George ne kadar çekiciyse Lennie de o kadar iticidir” mesajı herhangi bir mahcubiyet duyulmadan işleniyor. İlerleyen sayfalarda, Lennie’nin zekâsında bir sorun olduğunu anlıyoruz Biraz geç algılıyor, her şeyi çok çabuk unutuyor ve yumuşak şeylere dokunmadan duramıyor. George da onu sürekli kontrol etmek zorunda kalan cefakâr dostu. Bu durumdan şikâyet etmiyor değil tabii Tanrım yalnız olsaydım ne kadar rahat bir hayatım olurdu benim. Bir iş bulur, başımı belaya sokmadan yaşar giderdim. Ayın sonu geldiğinde de elli papeli cebime indirdiğim gibi kasabaya gider canım ne isterse onu alırdım. Bütün bir geceyi genelevde bile geçirebilirdim. […] Peki bütün bunlar yerine ne yapıyorum ben? Hiçbir şey […]. Çünkü sen varsın benim yanımda. Bir işte doğru dürüst çalışamıyorsun ve senin yüzünden ben de bulduğum her işi kaybetmiş oluyorum. Ülkenin dört bir yanında iş arayarak sürünüp duruyorum. Aslında bununla kalmıyor senin yüzünden çektiklerim. Bir işte adam gibi çalışamaman yetmiyormuş gibi bir de durmadan başını belaya sokuyorsun. s. 16. George’un şikâyetlerinin kişisel olduğunu kabul etsek bile onun karakterinden şüpheye düşmemiz gerekir. Oysa Steinbeck, zihnine “normal” algısı dayatılmış bizlerin tam da o algısı üzerine inşa ediyor fikirlerini. Şöyle ki, George’un bu öfkesiyle karşılaşınca şaşırıyoruz ilkin, Lennie’nin tarafına geçesimiz geliyor fakat hemen ardından George’un, başı türlü belalara girse bile dostunu terk etmediğini görüp hakkını teslim ediyoruz. Zira başını belaya sokmaktan kastedilen, Lennie’nin kontrolsüz gücüyle başta tüylü hayvanlar olmak üzere dokunmak istediği her şeyi öldürebilecek durumda olması. Ucunda ölüm varsa gerisi teferruat, diyor içimizdeki ahlak yasası galiba. Oysa George’u çileden çıkaran, Lennie’nin “normal”i bozabilme riski; yoksa bizim için de mi geçerli bu? Başımın üstünde beliren “Aristo’nun katharsisi” yazılı baloncuğu bir parmak hareketiyle patlatıyorum. Steinbeck, öjenizm fikirlerini yalnız Lennie üzerinden vermez. Çalışacakları yeni çiftliğe vardıklarında Lennie ve George’u, yatakhaneden sorumlu yaşlı bir adam karşılar “Yatakları göstermek için sağ kolunu kaldırdığında gömlek kolunun içinden sopayı andıran, yuvarlak uçlu bir bilek çıktı. Sağ eli yoktu” s. 25. Candy adındaki bu adamın elinin olmayışı önemli ama “sağ el” doğrudan emeği temsil eder, bildiğiniz üzere. Candy’nin üretebilirliği üzerine düşünmemiz isteniyor sanki. Sonra seyis tanıtılır. O, “zenci” olduğu için grubun tamamen dışındadır “zaten.” “Beyaz adam”larla aynı odada bile uyuyamaz. Zenci olması yetmezmiş gibi kamburdur da. Çiftlik sahibinin gücünü ispat edebileceği fırsatları kaçırmayan oğlu Curley ve onun çiftlikteki “sağlam” erkeklere kur yaparak herkesin hayatını tehlikeye atan cilveli karısı tanıtıldıktan sonra, arabacıların başı olan Slim’le tanışırız. Slim, “normal” değil, “ideal adam”dır Ötekiler gibi kot pantolon ve ceket giymişti. Saçını taramayı bitirince içeri girdi, kraliyet ailesinden birinin ya da usta bir zanaatkârın etrafa saçtığı ihtişamla yürüyordu. Arabacıların başıydı, çiftliğin prensiydi, ne de olsa on, on altı, hatta yirmi katırı tek bir sıra halinde, eyerleri birbirine karıştırmadan sürebilirdi. Katırın kıçına konmuş bir sineği katıra hiç değmeden kırbacının ucuyla öldürebilirdi. Ağır ve saygın bir havası vardı, o kadar saygın biriydi ki o ağzını açtığında çevresindeki herkes susardı. Herkes onun bilgisine sonsuz güvendiğinden konu ister siyaset, ister aşk olsun onun görüşü doğru kabul edilirdi. Vurgu benim […] İnce uzun parmakları çalışırken, bir tapınak dansçısınınkiler gibi zarafetle hareket ederdi. s. 42-43 Bu ideal adam Slim, yaşlı Candy’ye, yaşlı köpeğini öldürmesi için ısrar edildiğinde çiftliğin aklı olarak konuşur yine. Ona kendi köpeğinin yavrularından verebileceğini söyledikten sonra, “Topallayarak ortalıkta dolaşan bir yaşlı olursam günün birinde, ben de birinin çıkıp beni vurmasını isterdim” diyerek ikna eder s. 56. Çiftlikteki “normal adam”ların hepsinin kasabaya gittiği bir gece Lennie, kambur zenci Crooks’un odasına gider. Beyazların yatakhanesine girmesi yasak olan Crooks, Lennie’yi kendi alanına yaklaşmaması konusunda uyarsa da biraz sonra yaşlı ve çolak Candy’nin de yanlarına gelmesinden içten içe mutluluk duyar. Ve biraz sonra da Curley’nin günaha davet eden karısı çıkagelir. Bu üç “sakat adam,” kadından kurtulmak isterken Lennie’nin durumunu açığa çıkarırlar yanlışlıkla. Ve romanın merkez meselesi devreye girer. Üç sakat adam, George’un hayallerini mahvedecek yolu açarak onun, sahip olması gereken haklardan -bir çiftlik sahibi olup hayatını kimseye hizmet etmeden idame ettirme hakkından- mahrum kalmasına sebep olurlar. George’un hayallerine ulaşmasında Lennie ve Candy’nin de maddi payı olacaktı kuşkusuz fakat George’un “aklı ve gücü” olmadan bu iki “sakat” da kendilerine bakamayacağı için ona muhtaçlardır. Curley’nin karısını Lennie’nin öldürdüğünü fark ettiğinde George’un aklına ilk gelen Lennie’yi değil, kendini sağlama almaktır. Bu kez yanında yaşlı ve çolak Candy vardır. George, Lennie’yi vurduktan sonra bir parça üzülür. Fakat her sözü doğru kabul edilen ideal erkek, “tanrısal bir ifadesi olan huzurlu bakış[lara sahip]” s. 50 Slim, “Bunu yapmak zorundaydın George. Gerçekten bunu yapmak zorundaydın” diyerek yatıştırır onu s. 126. Eğer George, Lennie’yi bir biçimde kurtarmış olsaydı “normal” değil, “ideal” olacaktı. Oysa Steinbeck “normal”in altını kalın kalın çizmek istiyor. Romanın son cümlesinde öjenizm mesajı doruk noktasına ulaşır “Bu ikisinin canı niye sıkkın, hiç anlamadım ben” s. 126. Yani diyor ki Nihayetinde Lennie gibi geri zekâlı, yani zararlı, yani zaten hiç varolmaması gereken biri öldü ve doğa, olması gereken düzene kavuştu; o hâlde George ve Slim’in canı niye sıkkın? Sarah Catherine Holmes, romanın son bölümünü açan doğa tasvirini de öjenizm mesajı olarak yorumlar. Bu bölümde su yüzeyinde yumuşakça kayan su yılanı, bir balıkçıl tarafından avlanır. Her şey olağan akışında, sükûnet içindedir. Balıkçıl bir başka su yılanını avlayacağı sırada Lennie aniden görünür ve balıkçıl, avını yakalayamadan havalanır. Holmes bu durumu şöyle yorumlar “Bu pasajdaki doğa sembolü önemli çünkü Lennie aniden çıkarak eşyanın tabiatını bozar. Görünüşte bu, ufak bir doğa imgesidir ama aslında roman boyunca Steinbeck’in dikkatlice detaylandırdığı şeyleri pekiştirir Lennie, normal biyolojik ve kültürel sürece müdahale eden korkutucu ve doğal olmayan bir güçtür” s. 69. Holmes haklı bana kalırsa, zira romanın son cümlesi ile tutarlı görünüyor. Burada romanın orijinal adı üstüne düşünmek de faydalı “Of Mice and Men.” Rubert Burns’ün 18'inci yüzyılda yazdığı “To A Mouse” adlı şiirinden gelmekteymiş. Bu şiirde şair, tarlada çalışırken bir farenin yuvasını istemeden bozduğunu anlatıyor. Romana adını veren mısralar şöyle “Farelerle insanların en iyi planları bile/ sık sık çuvallar.”[1] Bir farenin yuvasını istemeden bozan çiftçi ile Lennie arasında bir ilgi kurmuş belli ki Steinbeck de. Ve “farelerle insanların sık sık çuvallayan en iyi planları” da George ve Lennie’nin hayalleriyle ilişkilidir tamam ama öte yandan Lennie’nin “normal” olmayışını da imliyor bana kalırsa. Türkçeye tam çevirisi biraz garip dursa da romanın adı “Farelerin ve İnsanların” olmalı. “Men” de Türkçede “âdem”in “insan” yerine kullanılması gibi bir anlam taşıyorsa bile ben yine de Steinbeck’in “erkeklik” saplantısıyla doğrudan bağı olduğunu düşünüyorum bunun. Haksız değilim. “Âdem” denince kimsenin aklına ilkin “insan” anlamı gelmez. “Men” deyince durumun farklı olacağını zannetmiyorum kaldı ki romanda “insanların” değil, “erkeklerin” hâlleri anlatılıyor. Holmes’un, romandaki “erkeklik” meselesine dair Steinbeck’in biyografisi ile Sea of Cortez adlı yapıtından destekle temellendirdiği bir tespiti var ve bu çok önemli Bir solcu romanı olan Fareler ve İnsanlar’ın “öjenik” olmasının iki ana sebebi var İlki, bir anormal adam ile normal adamın eşleştirilmesi, öjeniyi metnin ağırlık merkezine getirir ve bu yüzden bu insanlar sakatlar öjenistlerin hedeflediğinin ötesinde ötekileştirilir. İkincisi, romanın açık teması Lennie gibi insanların ve bizim acılarına son verilmelidir. Steinbeck ötekilerin ve yoksulların haklarını savunmadı; daha ziyade erkekliğin istikrarlı yapısını yeniden inşa etti. Bunu yaparken de öjenik bir metin yarattı. s. 68-69 Fareler ve İnsanlar’da yalnızca bir kadın var ve o da şeytansı özellikler gösteriyor. Başta söyleseydim bazı okurlar okumayı oracıkta bırakıverirdi diye söylemediğim şeyi şimdi söyleyeyim Normal adam George’un hayallerini mahveden sakat sayısı üç değil, dörttür aslında. Biri zenci ve kambur Crooks, diğeri yaşlı ve çolak Candy, öteki aptal ve hayvan kadar iri Lennie ve sonuncusu hatta esas suçlu, şeytan huylu penis yoksunu kadın. Mizojini Dünyanın En Eski Önyargısı/ Kadından Nefretin Evrensel Tarihi adlı sarsıcı kitabın yazarı Jack Holland diyor ki “Düalist dünya görüşünde nefret edilen ve kovuşturulan grup hep öteki’dir. Ve kadınlar bu grubun en aşağıda olanlarını oluşturuyorlar, çünkü onlar öteki’ olmanın dişi yanıdırlar” s. 249. George’un Lennie’yi öldürmesine neden olan kadın “[k]apıdan çıkıp karanlık ahırda gözden kaybol[duğunda] ahırdan geçerken gem zincirleri şıngırda[r], biri iki at homurdan[ır], bir ikisi de ayaklarını sertçe yere vur[ur]” s. 97. Kadının, bulunduğu ortamda gerginlik yarattığı, istenmediği daha açık nasıl anlatılır ki. Metinde herkes adıyla anılırken, “öteki” grubunun en alt kademesinde olan bu kadından “Curley’nin karısı” diye bahsedilir. Azıcık olsa bile isimleriyle anılan kadınlar ise, “erkek dediğin arada bir eğlenmeli” fikrine hizmet eden genelev yöneticileridir s. 64. Apaçık bir mizojini bu. Bir yerde erkekliğin sesi çok çıkıyorsa, orada mizojini kuşkusuz ki vardır. Peki, şimdi esas soru şu Biz bu romanı neden sevdik? Neden George’un Lennie’yi acılarından kurtarmak için öldürdüğüne bu kadar inandık? Tam da ergenlik dönemimizde algımıza böyle acımasızca müdahale edilmesinin yaratacağı tahribatı neden kimse görmedi, hatta görmüyor? Başımın üstündeki baloncuk yeniden belirdi Bir katharsis mi yaşıyoruz yoksa? Bu soruların yanıtlarını düşünürken şunu da aklınızın bir kenarına iliştiriverin lütfen “Aristoteles’in […] açıklamalarının doruğunda ise kadının, aslında başarısız, sakat doğmuş bir erkek olduğu savı yatar” Holland 48. Hani İsa’nın dediği gibi “Aranızda kim günahkâr değilse ilk taşı o atsın.”[2] [1] Çeviri için Armağan Ekici’ye çok teşekkür ederim. [2] Bu yazının ilk niyeti Fareler ve İnsanlar ile Yusuf Atılgan’ın “Yaşanmaz” hikâyesini birlikte okumaktı. Kurban ve mağdur rollerinin nasıl yer değiştirip aynı amaca hizmet edebileceğini göstermeye çalışacaktım. Yani aklıma ilk gelen fikir, katil olmayı göze alan yürekli insanların hikâyelerini karşılaştırmaktı. Metnin aklı ikisinin tamamen zıt fikirlere hizmet ettiğini gösterdi. Daha derli toplu ve okunabilir bir yazı olması için “Yaşanmaz” bahsini çıkardım. Başka bir yazıya kısmet olur belki. KAYNAKLAR Davis, Lennard D. “Normalliğin İnşası Çan Eğrisi, Roman ve On Dokuzuncu Yüzyılda Sakat Bedenin İcadı”. Sakatlık Çalışmaları Sosyal Bilimlerden Bakmak. Der. Dikmen Bezmez, Sibel Yardımcı, Yıldırım Şentürk. Çev. Ferit Burak Aydar. İstanbul Koç Üniversitesi Yayınları, 2011. Yazının ilhamını veren bu çalışmadan haberdar olmamı sağlayıp kendimle acılı yüzleşmeler yaşamama vesile olan arkadaşım Üstüner Okan Çınar’a çok teşekkür ederim. Holland, Jack. Mizojini Dünyanın En eski Önyargısı / Kadından Nefretin Evrensel Tarihi. Çev. Erdoğan Okyay. Ankara İmge Kitabevi Yayınları, 2016. Holmes, Sarah Catherine. “Leftist Literature and the Ideology of Eugenics During the American Depression”. USA University of Rhode Island, 2002. Yazı fikrimden bahsedince bu çalışmaya bakmamı öneren ve yardımlarını esirgemeyen sevgili mektup arkadaşım Sabri Gürses’e hususi teşekkürlerimi sunarım. Steinbeck, John. Fareler ve İnsanlar. Çev. Ayşe Ece. İstanbul Sel Yayıncılık, 2018. dogus fmde vakti zamaninda haftanin belirli gunleri yayinlanan alternatif muzik progami. bir john steinbeck kitabıdır ve bu kitaptan uyarlanmış çok güzel 2009 dt oyunudur. oyun siresi 1 saat 20 dk. olup gidilip seyredilip ardından bişiler yapılmaya çok elverişlidir. ya da gidilip izlenip hemen eve biraz tv. izlemişsiniz hissiyle sanki çok da zaman geçmemiş hissiyle geri gelinebilecek oyundur. oyunda emeği geçenler;çeviren mebrure alevokyöneten zurab sıharulızdeyönetmen yardımcısı ayşe lebriz berkemdekor tasarımı ekip çalışmasıgiysi tasarımı ekip çalışmasıişık tasarımı mehmet yaşayandans düzeni yasemin gezgin yavuzcanasistan aliye esra salebcirol dağılımısefa tantoğlu, berk yaygın, sertaç ekici, kerem gökçer, erkut emre sungur,barış özkan, rami çakır, nilay erdönmez. bkz umut sarıkaya / karikatür iyi olmak için iyi niyetli olmak yetmez der sanki, ama bence kim olduğumuz muhakkak niyetlerimizde saklıdır. o halde kim olduğumuzun, gerçekten kimseye bir faydası yok... mu? ...ve bir de hayallerden bahseder. kendi hayatını sahiplenebilmekle ilgili bir lokmacık hayal, bitik ihtiyarların gözünde bile nasıl alevlenip parıldar. ne zaman ki bir hamster görsem aklıma bu kitap geliyor ve sonrasında da hayvanı alıp sıkıp mıncıklama isteği. çok sevdiğim halde bir hamster sahibi olamamam hep bu yüzdendir, içimdeki lennie'yi öldürememekten. uppsala üniversitesi'nde nasıl aylak insanlar varmış ki norveç ve izlanda'da yaşayan farelerin birbirleriyle akraba olduklarını bulmuşlar. ev farelerinin mitokondriyal dna'larını izlanda ve grönland'daki 1000 yıllık fare iskeletleriyle karşılaştırmışlar. ne düşündü adam acaba, "dur ben şu fare dna'larını bi karşılaştırayım bakalım galaksiler arası motorun formülü ya da ölümsüzlük ya da allah ya da dünyanın en büyük zenginliği orada mı gizli?" böyle mi düşündü kimbilir. fareler hep insanları takip etmişler, farelerin gen sekansları insanların oralara yerleşim tarihleriyle uyuşmuş falan bir şeyler olmuş. fareler viking gemilerinde oralara kadar gitmişler. anlaşıldığı üzere süper anladık gerçekten de göreceli olarak uzak olan adada vikinglerin istilasından sonra başka fare göçü yaşanmamış ve bu bence süper bir olay. ama mesela grönland fareleriyle viking fareleri arasında doğrudan ilişki yokmuş bu bağlamda farelerin buraya sonradan danimarka'dan geldiğini anlıyoruz ki o danimarka 1992'de avrupa şampiyonu olmuştu. michael laudrup falan bunlar iyi topçulardı. buradan ne çıkaracağız, adalar gibi sınırlı coğrafyalardaki fare leşlerine bakarak o adanın daha önce kimler tarafından fethedildiğini, bızıklandığını çözebilir ve tarih bilimine süper katkılar ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri takip etmek için giriş yapmalısın. Oluşturulma Tarihi Ekim 07, 2020 0125Okuyucular ülkemizde pek çok yabancı kitabı beğenmekte ve ilgi ile takip etmektedirler. Özellikle yazarları ve kurgusal karakterleri ile kitapseverleri cezbeden bu kitaplar satış rekorları da kırmış kitaplar arasına girmiştir. Fareler ve İnsanlar kitabı da o kitaplar arasına girmiştir. Özellikle yazarları sayesinde Fareler ve İnsanlar kitabı ilgi ile takip edilen kitaplar arasına girmiştir. Fareler ve İnsanlar kitabı son aylarda sürekli olarak önerilen ve internet üzerinden en çok satın alınan kitaplar arasına girmiştir. Hal böyle olunca kitapseverlerin de bu kitaba ilgi gösterdiği ortadadır. Fareler ve İnsanlar kitabı yazarı sevilen ve başarılı bulunan yazarlar arasındadır. Peki, Fareler ve İnsanlar kitabını kim yazmıştır? Fareler ve İnsanlar kitabının özeti nedir? Fareler ve İnsanlar kitabında hangi kurgusal karakterler yer almaktadır? İşte Fareler ve İnsanlar kitabına dair tüm ve İnsanlar ilk defa 1937 yılında yayınlanmış oldukça eski bir kitaptır. Dünyaca ünlü olan bu kitap toplam 107 sayfadır. Fareler ve İnsanlar kitabının yazarı da Nobel Edebiyat ödülü almış bir yazardır. Fareler ve İnsanlar dünya tarihinde Of Mice And Men olarak adlandırılmaktadır. Bir dönem ise Amerika Birleşik Devletleri'nde orta öğretime giden öğrenciler için bu kitap zorunlu hale getirilmiştir. Aynı zamanda bu kitap aynı ülkede birçok kez de dilinden ötürü sansüre de maruz kalmıştır. 21. yüzyıla gelindiğinde Fareler ve İnsanlar kitabı en fazla sorgulanan kitaplar arasına girmiştir. Fareler ve İnsanlar Kitabı Konusu ve Anafikri George Milton ve Lennie Small'un Kaliforniya'da yaşadıkları büyük bunalımları anlatan kitaptır. Kitabın ana fikri ise insanın insan olma çabası ve evrende var olma çabasını anlatır. Fareler ve İnsanlar Kitabını Kim Yazmıştır? Fareler ve İnsanlar kitabının yazarı aynı zamanda Nobel Edebiyat ödülü sahibi Amerikalı yazar John Steinbeck'tir. Fareler ve İnsanlar Özet George Milton ve Lennia Small Kaliforniya'nın Salinas Vadisi'nde bir çiftlikte iş bulmaya karar verirler. Bu çiftlik ise Soledad'a yakın bir lokasyonda bulunmaktadır. Çiftlikte işe başlayan bu iki arkadaş para biriktirmek için çalışmaya başlarlar. Buradan elde ettikleri gelir ile birlikte kendilerine ait bir toprak parçası edinmek istemektedirler. Bu istek ise ikisinin yaşam boyunca bir ortak hayalidir. Lennie'nin yumuşak şeylere dokunma takıntısı bulunmaktadır. Daha önce bu ikili çalıştığı başka bir çiftlikte, Lennie'nin bu takıntısından dolayı kovulmuşlardı. Lennie genç bir kadının elbisesini ellemiş ve bundan dolayı sapık tecavüzcü damgası yemişti. Çalışmış oldukları bu çiftlikte her şey yolunda gidiyordu. Hayallerine her geçen gün bir adım daha fazla yaklaşmaktaydılar. Aynı çiftlikte çalışan Candy ise yaşlıdır ve bir elini bu çiftlikte çalışırken kaybetmiştir. Candy bu iki hayali olan arkadaşa paralarını birleştirmeyi teklif etmiştir. Ancak bu hayal Lennie'nin yumuşak şeylere dokunma takıntısından dolayı suya düşer. Lennie Curley'in karısının saçını okşamaya çalışırken yanlışlıkla kadını suya düşürür. Bunun sonucunda ise Curley Lennie'yi linç ettirmek için bir grup oluşturur. George'da arkadaşının bir intikam ateşine kurban gitmesini istememektedir. Arkadaşı Lennie'yi diğer gruptan önce bulur ve ona hayalini anlatır. Lenniye'yi sakinleştiren George Milton ardından arkadaşının kafasına dayadığı silahı ateşleyerek onu öldürür. Böylece arkadaşının bir intikam duygusu yüzünden ölmesini görmek istemez. Onu kendi elleri ile istemeden de olsa öldürür. Fareler ve İnsanlar Karakterleri - George Milton - lennie Small - Candy - Candy'nin köpeği - Curley - Curley'in genç karısı - Slim - Crooks - Carlson - Whit - Patron - Clara John Steinbeck’in yazmış olduğu kısa roman Fareler ve İnsanlar’dan 15 alıntıyı sizler için derledik, iyi okumalar! 1. Unutmamak için elimden geleni yaptım. Tanrı şahidim olsun, çok uğraştım unutmayayım diye George. Sayfa 9 2. Beni yanında istemiyorsan söyle yeter. Ben de tam şuradaki tepelerden birine çıkarım… Sayfa 19 3. Bizim gibileri, yani çiftliklerde ırgat olarak çalışanlar, dünyanın en yalnız adamlarıdır. Aileleri yoktur. Hiçbir yere ait değildirler. Çiftliğin birine kapılanır, kısmette ne varsa cebe indirirler. Sonra kente gidip o paranın dibine darı ekerler. Bundan sonra yapacakları ilk iş, başka bir çiftliğin kapısını çalıp kuyruk sallamak olur. Hayattan bekledikleri hiçbir şey yoktur. Sayfa 19 4. Ama biz onlar gibi değiliz. Bizim bir gelecek planımız var. Söylediğimizi dinleyen, bize önem veren biri var yanımızda. Gidecek başka bir yerimiz olmadığı için barda oturup burnumuzu viski bardağına sokmak zorunda değiliz. Onlar hapse girseler tek başlarına çürürler orada, bir arayanları olmaz. Biz onlar gibi değiliz. Sayfa 20 döndüm “Atla suya dedim.” Atladı. Hiç yüzme bilmiyordu. Biz onu çıkarana dek nerdeyse boğuluyordu. Onu çekip sudan çıkardım diye bana öyle minnet duydu ki “atla!” diyenin ben olduğumu hepten unutmuştu. İşte… Onunla bir daha asla dalga geçmedim. Sayfa 50 6. İnsanın yüreğinin iyi olması için akla gerek yoktur. Bana zaten bu ikisi birlikte pek olmuyor gibi geliyor. Gerçekten akıllı bir adama bakıyorsun, hiç de iyi olmadığını görüyorsun. Sayfa 51 7. Ama işte biriyle birlikte gezmeye alışıyor insan, sonra da onsuz yapamıyor. Sayfa 51 8. İnsanlarla arasına belli bir mesafe koyardı ve onlardan da bu mesafeye saygı göstermelerini beklerdi. Sayfa 81 9. Sana bir şey diyeyim mi? İnsan çok uzun süre yalnız kaldı mı hastalanır, yalnızlıktan hastalanır. Sayfa 87 10. Kitaplar işe yaramıyor. İnsanın yanında olacak birine ihtiyacı var.” inlemeyi andıran bir sesle devam etti “İnsan yanında biri olmazsa delirir. Kim olduğu önemli değildir, yeter ki yanında olsun. Sayfa 87 11. Gece burada tek başına bir adam düşün, işte ya kitap okuyor ya da bir şeyler düşünüp öylece oturuyor. Bazen düşüncelerini birine söylemek ister doğru mu yanlış mı diye ama kimsesi yoktur işte. Bir şey görünce bile onu gördüğünden tam emin olamaz gösterecek kimsesi olmadığından. Sayfa 88 12. Biri sizin için kötü bir şey söyleyecek diye hepinizin ödü kopuyor. Sayfa 93 13. Neyim eksik ki benim? Ne sanıyor bunlar beni anlamadım ki. Kimsenin benim nasıl bir hayat sürdüğümü gördüğü yok. Sayfa 104 14. O kadar çok anlattırdı ki, ben de belki bir gün gerçekleştiririz hayalimizi diye umut etmeye başladım. Sayfa 112 15. Elimden geleni yaptım. Hep iyi olmaya çalıştım. Ama olmadı işte. Sayfa 119

fareler ve insanlar karakter analizi